Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάνος Λοΐζος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάνος Λοΐζος
Γέννηση22  Οκτωβρίου 1937[1]
Αλεξάνδρεια[2]
Θάνατος17 Σεπτεμβρίου 1982 (44 ετών)
Μόσχα[3]
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΠρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας
Ιδιότητατραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός, τραγουδοποιός και συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
Σύζυγος
ΤέκναΜυρσίνη Λοΐζου
Όργαναφωνή
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μάνος Λοΐζoς (Αλεξάνδρεια, 22 Οκτωβρίου 1937 - Μόσχα, 17 Σεπτεμβρίου 1982) ήταν Έλληνας συνθέτης, ένας από τους σημαντικότερους της εποχής του.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια (ή σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες στη Λάρνακα και λίγο αργότερα μετανάστευσαν οικογενειακώς στην Αίγυπτο προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης[4]).

Είχε κυπριακή και ελλαδίτικη καταγωγή[5] (ο πατέρας του, Ανδρέας Λοΐζου, καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς[6] -χωριό της επαρχίας Λάρνακας- και η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο). Από μικρή ηλικία ασχολείται με τη μουσική: στην ηλικία των επτά ετών μελετά βιολί, αρχικά ερασιτεχνικά κι έπειτα στο Εθνικό Ωδείο της Αλεξάνδρειας.[7]

Αφού αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955 ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει. Αρχικά γράφτηκε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκαταλείπει με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοιτά στην Σχολή Βακαλό θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική. Το 1960 εγκαταλείπει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και εργάζεται περιστασιακά προκειμένου να επιβιώσει: άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, άλλοτε ως μουσικός σε μπουάτ. [8]

Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 συμμετέχει σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής[9] Την άνοιξη του 1962 χρησιμοποιείται από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης. Ο Μάνος Λοΐζος φιλοξενείται στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, της Διδούς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Αυτή θα συστήσει τον νεαρό μουσικό στον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτυ. Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι Το τραγούδι του δρόμου σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο[10].

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λήμνου. Μαζί της αποκτά και μία κόρη, τη Μυρσίνη.[11] Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών έφυγε για την Αγγλία, τον Σεπτέμβριο του 1967, για να επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς.[12] Το 1971 γνωρίζει τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη. Το 1972 θα αποτελέσει ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ)[13], που συστήνεται για την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 θα συλληφθεί στο σπίτι του στο Χολαργό και θα κρατηθεί για δέκα ημέρες.[14] Το 1978 θα παντρευτεί την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη και την ίδια χρονιά θα γίνει πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος.[15]

Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Απεβίωσε δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, σε ηλικία 44 ετών. Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 25 Σεπτεμβρίου.

Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Χαρούλα Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη, Λίτσα Διαμάντη, Σταμάτη Κόκοτα, Μαρινέλλα, Ελένη Ροδά, Μαρίζα Κωχ, Κώστα Σμοκοβίτη, Αλέκα Μαβίλη, Αλέκα Αλιμπέρτη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα "Γράμματα στην Αγαπημένη" σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

To 2007 χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου τιμώντας τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από τον θάνατό του.

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1968 Ο Σταθμός (MINOS) Με τους Γιώργο Νταλάρα, Λίτσα Διαμάντη, Γιάννη Καλαντζή.
  • 1970 Θαλασσογραφίες (MINOS)
  • 1971 Ευδοκία (MINOS) Soundtrack
  • 1972 Να χαμε τι να χαμε (MINOS)
  • 1974 Καλημέρα ήλιε (MINOS)
  • 1974 Τα τραγούδια του δρόμου (MINOS)
  • 1975 Τα Νέγρικα (Μαρία Φαραντούρη)
  • 1976 Τα τραγούδια μας (ΜΙΝΟS)
  • 1979 Πρώτες εκτελέσεις (ΜΙΝΟS)
  • 1979 Τα τραγούδια της Χαρούλας (ΜΙΝΟS)
  • 1980 Για μια μέρα ζωής (ΜΙΝΟS)
  • 1983 Γράμματα στην αγαπημένη (ΜΙΝΟS)
  • 1985 Ο δρόμος του Μάνου (ΜΙΝΟS)
  • 1985 Αφιέρωμα από το Ολυμπιακό στάδιο(Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη).
  • 1992 Οι μπαλάντες του Μάνου (ΜΙΝΟS)
  • 1995 Κάτω από ένα κουνουπίδι (Μεσόγειος)
  • 1997 Ενθύμιο Τρυφερότητας
  • 2002 Εκτός Σειράς. Σαράντα σκόρπιες ηχογραφήσεις
  • 2003 Τα τραγούδια του Σεβάχ
  • 2007 Αφιέρωμα στον Μάνο Λοίζο (Με τους Χαρούλα Αλεξίου και Νίκο Πορτοκάλογλου).

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 169872891.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 22  Δεκεμβρίου 2014.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  4. ↑ Γέννηση
  5. ↑ «In.gr, Μάνος Λοιζός». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2007. 
  6. ↑ «Αγίοι Βαβατσινιάς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2007. 
  7. ↑ «Λοΐζος Μάνος», στο: Τάκης Καλογερόπουλος, Το λεξικό της Ελληνικής Μουσικής. Από τον Ορφέα ως σήμερα,τομ.3ος, εκδ.Γιαλλελή, Αθήνα, 1998, σελ.511
  8. ↑ Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.36-37, 43,45, 47
  9. ↑ Την περίοδο αυτή τα τραγούδια του συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη απαγορεύονται από το Ε.Ι.Ρ. κι έτσι συγκροτείται ένα είδος Συλλόγου Φίλων της Μουσικής του Μίκυ Θεοδωράκη. Αυτός είναι και ο πυρήνας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.54-56
  10. ↑ Κατερίνα Μαθιουδάκη , ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ 22 χρόνια χωρίς τον Μάνο.[1]
  11. ↑ Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.60-68
  12. ↑ Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.83, 87
  13. ↑ Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.101 κ.εξ.
  14. ↑ Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.105 κ.εξ
  15. ↑ Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000 σελ.127 κ.εξ

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ισαάκ Σούσης, Μάνος Λοΐζος - Μια μέρα ζωής, Ιανός, Θεσσαλονίκη, 2007
  • Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 2000
  • «Λοΐζος Μάνος», στο: Τάκης Καλογερόπουλος, Το λεξικό της Ελληνικής Μουσικής. Από τον Ορφέα ως σήμερα,τομ.3ος, εκδ.Γιαλλελή, Αθήνα, 1998, σελ.511-513

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάνος_Λοΐζος&oldid=10826208"